Jacob worstelde met God en liet Hem niet gaan voordat God had gedaan wat hij Hem vroeg (Genesis 32:26-28). Mozes gingen de discussie aan met God en bleef argumenten aandragen totdat hij kreeg wat hij wilde. (Exodus 33:12-17). Ik vond dat eigenlijk heel oneerbiedig. Hoe durf je zo brutaal te zijn en niet te accepteren wat God wil? Ik herken me wat dat betreft meer in Abraham. Hij deed alles wat God vroeg: hij vertrok uit zijn land, liet zijn neef het beste deel kiezen en was zelfs bereid om zijn zoon te offeren, omdat hij wist dat God zou zorgen dat het allemaal op zijn pootjes terecht zou komen. Zo sta – of misschien stond? – ik ook in het leven. Wat kwam, dat kwam. Het zou uiteindelijk goed komen. God is mijn Vader, Hij zorgt voor mij. Zoals ik vorige week schreef: “Wat de toekomst brengen moge, mij geleidt des Heren hand.” Ik ben hier nog steeds van overtuigd, maar ergens is er iets gaan wringen. Er groeit in mij een onvrede over de situatie waarin ik zit: over de mist die voor mijn toekomst hangt. Nu ik uit de valkuil van het ‘moeten’ ben gekropen, moet ik niet langer zicht hebben op komend jaar, zodat ik weet wat ik moet doen, maar ik wil zicht hebben op komend jaar, omdat ik verder wil. (https://www.ontspannenchristendom.nl/2018/01/04/de-valkuil-van-het-moeten)
Abraham vroeg op een gegeven moment aan God hoe het nou zat met die beloften aan hem. Hij zou een land krijgen, maar hij trok nog steeds rond met tenten. Hij zou de stamvader van een volk worden, maar hij had niet eens een zoon (Genesis 15:3,7-8). Hij had zijn leven geleefd zoals het kwam, omdat God het zo aan hem gegeven had, maar wat nu? Hoe nu verder? Abraham was enorm rijk, had een grote groep mensen om zich heen, werd geëerd en gerespecteerd door de leiders in het gebied waar hij doorheen trok, maar in zijn eigen ogen was zijn leven doelloos. Hij zag er geen toekomst in.
Abraham worstelde met God want hij wilde weten of God zich wel aan Zijn woord zou houden.
Jacob worstelde met God want hij wilde dat God hem zou zegenen met de zegen die hij eerder van zijn broer had gestolen, maar die God wel aan Jacob beloofd had.
Mozes worstelde met God omdat God niet langer met hem en het volk mee wilde gaan, terwijl Hij dat wel beloofd had.
Zou ik met God moeten worstelen over een toekomst die Hij mij beloofd heeft, maar die ik nog steeds niet zie?
In een charismatisch evangelische kerk ben ik in aanraking gekomen met het verschijnsel profetie: mensen die voor je bidden en beloften of andere positieve woorden over je leven uitspreken. Er was een tijd dat de beloften over elkaar heen buitelden. Niets was meer onmogelijk, er was ons immers een hoopvolle toekomst beloofd (Jeremia 29:11).
Als er niet gebeurde wat was voorzegd, dan lag dit niet aan God! Het was omdat de tijd nog niet rijp was, of er stond iets tussen jou en je belofte. Dit obstakel moest je dan opruimen. Worstelen met God was geen optie. Als ik moest worstelen, dan met mijn eigen ongehoorzaamheid, ondankbaarheid of andere demonen. ‘God geeft boven bidden en denken’ (Efeziërs 3:20), ‘Hij geeft het Zijn beminden in de slaap’ (Psalm 127:2), waarom zou ik worstelen met God?
Maar nu ik geen obstakel meer kan bedenken en de belofte toch uitblijft, wordt worstelen misschien toch een optie. Maar voordat ik ga worstelen met God (als ik dat al zou kunnen) is het misschien handig om me af te vragen waar al die beloften vandaan kwamen. Waren die wel van God? Of was het wensdenken? Was het emotie? Ik kan moeilijk met God worstelen over beloften die Hij niet heeft gedaan.
Mag je iets dat over je is uitgesproken, zien als een belofte van God? Mensen die een profetisch woord uitspreken hebben meestal een disclaimer als: “ik heb de indruk”, of “ik zie een beeld”. Er zijn er maar weinig die durven zeggen: “zo spreekt de Here”. Volgens de bijbel is een echte profeet te herkennen aan het feit dat zijn of haar profetieën uitkomen. Als iemand beweerde namens God te spreken en het bleek een leugenaar doordat de profetie niet uitkwam, dan moest diegene gedood worden. Je kunt maar beter een slag om de arm houden als je ‘profeteert’.
Al die mooie ‘beloftes’ zijn dus wensdenken totdat het tegendeel is bewezen doordat er gebeurt wat is gezegd. En aangezien het tegendeel in mijn geval nog niet bewezen is, was het dus wensdenken en geen belofte van God. Ik ga niet worstelen met God over een indruk of een beeld van iemand anders.
Hoe zit het met dingen die ikzelf ervaar als roeping? Om me heen zie ik mensen die zich geroepen voelen om iets te doen of iets te worden. Die gaan dat dan gewoon doen. Ze stellen bijvoorbeeld hun huis open voor mensen die even een plek nodig hebben om bij te komen, of ze worden arts of dominee, of gaan schrijven : ). Misschien is een roeping die ik zelf niet kan uitvoeren gewoon helemaal geen roeping. Misschien dat dat meer in de categorie ‘dromen’ valt. Ik zou het graag willen, maar een goddelijke roeping is het niet. Het is vrij zinloos om met God te willen worstelen over iets wat ik graag zou willen, maar wat Hij niet doet.
Jozef was een dromer en iedereen verklaarde hem voor gek. Als gevolg van het vertellen van die dromen neemt zijn leven een bizarre wending en na een aantal mistige dalen zonder zicht op een hoopvolle toekomst, ziet hij toch die dromen uitkomen. Ik kan me voorstellen dat Jozef met zijn levensloop geworsteld heeft en misschien ook wel met God. Maar mijn leven heeft allerminst een absurde wending genomen naar aanleiding van mijn dromen. Als ik er iets over vertel, vindt men het wel logisch of herkenbaar. Ik kan mezelf dus ook niet vergelijken met een geroepen dromer als Jozef.
De roeping van en de beloften aan Abraham, Jacob, Jozef en Mozes, hingen samen met de toekomst van een heel volk. Hun leven was verbonden met het voortbestaan van het volk Israël en daarmee met Jezus de Messias en daarmee met het lot van de wereld. Dat geeft ze het recht om te worstelen met God. Ik geloof niet dat ik me met mijn wensen voor mijn eigen kleine leventje in die rij mag scharen.
Het is terecht dat ik die mist over mijn toekomst zat ben, maar als ik daar iets aan wil veranderen, dan zal ik zelf in actie moeten komen, niet God. Als ik moet worstelen, dan met mijn eigen onzekerheden, vastgeroeste patronen en andere demonen.
Wens me succes….
Home