Nu ik als evangelisch meisje wat meer betrokken raak bij de PKN vanwege het kerkasiel, begin ik grote bewondering te krijgen voor bepaalde tradities. Advent is er één van.
Advent zei mij eigenlijk niks. 4 weken voor kerst naar kerst toeleven, hoezo? Kerst is voor mij al zeker 15 jaar ‘alle ballen op de kerk’. In onze moderne kerken hebben we een kerstproductie of een kerst-event. Alle toeters en bellen worden van stal gehaald om er een belevenis van te maken die buitenstaanders aantrekt. En dat werkt. Heel veel mensen die anders nooit naar de kerk zouden gaan, komen zo in aanraking met wat wij geloven. We hopen dat hun interesse gewekt is en dat ze nog eens terug komen. Dus met de intentie is niks mis.
Maar een bijkomend nadeel is dat hierdoor voor mij kerst zo plat als een dubbeltje is geworden. Het was alleen nog maar uiterlijk vertoon. De eerste week van december stond in het teken van sinterklaas, de tweede week in het teken van de kerstboom en andere versiering thuis, de derde week flyeren voor de kerstdienst en de vierde week de last minute voorbereidingen in de kerk en de inkopen voor thuis. Voor en tijdens de kerstdagen mezelf nog door al die extra diensten heenwerken en dan was de kerst gelukkig weer geweest. Het was weer vrede op aarde.
Dit jaar gaat het dus helemaal anders. Ik wist nu dat het 2 december 1e adventzondag was. Dat kwam omdat er in de Bethelkapel voorbereidingen werden getroffen en doordat ik bij het PKN magazine ‘Petrus’ een boekje had gekregen met overdenkingen voor iedere dag gedurende de adventstijd.
2 december op zondagochtend ergens rond 7 uur was ik in de kapel en de voorganger die er toen was, sprak over de psalmen die bij de 1e advent horen: psalm 50 en psalm 85.
Als je ze wil lezen, lees ze dan langzaam en pauzeer even voor je met het volgende stukje van de zin verder gaat, zodat je gaat verstaan wat er tot je gezegd wordt.
https://herzienestatenvertaling.nl/teksten/psalmen/50/ https://herzienestatenvertaling.nl/teksten/psalmen/85/
Of lees ze in de ‘Het Boek’ versie. Ze zijn dan minder poëtisch, maar gemakkelijker te begrijpen: https://www.biblegateway.com/passage/?search=psalms+50&version=HTB
https://www.biblegateway.com/passage/?search=psalms+85&version=HTB
Nu ik deze psalmen lees in het kader Advent, van hoop op verlossing uit ellende, verlangen naar gerechtigheid en verwachting van de komst van het licht in de duisternis, krijgen ze een enorm diepe betekenis.
Ze ontstijgen mijn eigen kleine wereld waarin deze teksten me op dit moment wel of niet aanspreken en ze nemen me mee naar een uitzichtpunt vanwaaruit ik ineens een heel ander perspectief op het geheel krijg.
Zoals vers 3 van Psalm 50 (HTB):
God is in aantocht en zal niet zwijgen,
omdat Hij móet spreken.
Een laaiend vuur gaat voor hem uit
en om Hem heen davert een storm.
Ik heb dit altijd aan het einde der tijden geplaatst: God die komt afrekenen met de aarde. Maar als je dit in het kader van Advent zet, waarin we dus uitzien naar de komst van deze God, dan moet ik anders kijken naar dat kindje in de kribbe: Deze God die niet kan zwijgen, heeft zijn Woord geboren doen worden in een stal. Een Woord dat in brand zet, dat storm veroorzaakt. Wat zegt mij dat? Hoe moet ik dat zien?
Stof tot nadenken de komende weken…
Psalm 85: 9-12 (HSV) laat iets zien van wat God wil bereiken met zijn Woord:
Ik zal horen, wat God, de HEERE, spreken zal,
want Hij zal tot Zijn volk en tot Zijn gunstelingen van vrede spreken;
maar laten zij niet tot dwaasheid terugkeren.
Ja, Zijn heil is nabij hen die Hem vrezen,
zodat er eer in ons land woont.
Goedertierenheid en trouw ontmoeten elkaar,
gerechtigheid en vrede kussen elkaar.
Trouw komt op uit de aarde,
gerechtigheid ziet uit de hemel neer.
Dit is een prachtig vergezicht. Goedertierenheid, gerechtigheid, het zijn ouderwetse woorden die geluk in zich dragen. Niet dat klatergouden euforische gevoel waarnaar we streven met het winterfeest, maar de diepe vrede die voortkomt uit de wetenschap dat het goed ís.
Komt het goed, nu de sprekende God in aantocht is, het licht dat het duister verdrijft? De God die zegt dat hij alles in deze wereld met zichzelf wil verzoenen, zodat er weer vrede kan zijn? (Kolossenzen 1:20)
Gaan we die vrede ook terugzien in de wereld? De gerechtigheid, de trouw, de goedertierenheid? Zodat er eer woont in ons land?
Gaan we het zien bij regeringen, bij bedrijven, in onszelf?
Ik zie uit naar Kerst.
Home