Jacob worstelde met God en liet Hem niet gaan voordat God had gedaan wat hij Hem vroeg (Genesis 32:26-28). Mozes gingen de discussie aan met God en bleef argumenten aandragen totdat hij kreeg wat hij wilde. (Exodus 33:12-17). Ik vond dat eigenlijk heel oneerbiedig. Hoe durf je zo brutaal te zijn en niet te accepteren wat God wil? Ik herken me wat dat betreft meer in Abraham. Hij deed alles wat God vroeg: hij vertrok uit zijn land, liet zijn neef het beste deel kiezen en was zelfs bereid om zijn zoon te offeren, omdat hij wist dat God zou zorgen dat het allemaal op zijn pootjes terecht zou komen. Zo sta – of misschien stond? – ik ook in het leven. Wat kwam, dat kwam. Het zou uiteindelijk goed komen. God is mijn Vader, Hij zorgt voor mij. Zoals ik vorige week schreef: “Wat de toekomst brengen moge, mij geleidt des Heren hand.” Ik ben hier nog steeds van overtuigd, maar ergens is er iets gaan wringen. Er groeit in mij een onvrede over de situatie waarin ik zit: over de mist die voor mijn toekomst hangt. Nu ik uit de valkuil van het ‘moeten’ ben gekropen, moet ik niet langer zicht hebben op komend jaar, zodat ik weet wat ik moet doen, maar ik wil zicht hebben op komend jaar, omdat ik verder wil. read more »