Voor Hij de geest geeft zegt Jezus: “Het is volbracht”.
Talloze boeken zijn geschreven over wat Jezus heeft volbracht met Zijn leven en sterven en talloze boeken zijn nog nodig. De omvang en de impact van wat Hij heeft gedaan is groter dan wij kunnen bevatten. Wat vaststaat is dat wij daar niets aan hoeven toevoegen. Het werk van Christus is volkomen en allesomvattend. Doordat Hij het volbracht heeft, mogen wij de rust binnengaan. Door Christus worden wij rechtvaardig en heilig en door hem worden wij verlost. We zijn geroepen om vrij te zijn. Zo ontspannen mogen we leven. Het voelt haast aan als vakantie. Niks moeten, alleen genieten. Een van mijn favoriete teksten als tiener was: “alles is geoorloofd, maar niet alles is nuttig”, en hij scoort nu nog hoog in mijn top 10.
Iedere christen zal beamen dat we niets kunnen toevoegen aan het werk van Jezus Christus. We zijn totaal afhankelijk van Zijn liefde en Zijn genade, en gelukkig is Hij trouw en betrouwbaar. Onze zonden worden ons vergeven en onze werken kunnen niets aan ons behoud toevoegen. Waarom leunen 
zo weinig christenen dan achterover om te genieten van God en wat Hij ons gegeven heeft? Waarom zijn we zo druk bezig om een betere versie van onszelf te worden?
We moeten niet zondigen zodat de genade toeneemt, laten we dat even vaststellen. Maar we leven alsof we bang zijn om iets verkeerds te doen, alsof onze zonden misschien toch niet altijd vergeven zullen worden. Alsof we onszelf toch kunnen opwerken tot een bepaalde status waarmee we er wél mee door kunnen. Alle mensen hebben gezondigd, zegt Paulus, en je wordt gerechtvaardigd door te geloven, niet door de wet te onderhouden.
Maar er staat toch: ‘wie Mij liefheeft houdt zich aan mijn geboden’? Ja, dat staat er en dat is niet meer dan logisch. Als je van iemand houdt, als je je leven met iemand deelt, dan leef je niet alsof diegene niet bestaat. Je probeert rekening te houden met wat die persoon graag wil. Jezus zegt: “Dit is Mijn gebod, dat je elkaar liefhebt zoals ik jullie heb liefgehad.”
Jezus vertelt hierover op de laatste avond die Hij samen met Zijn leerlingen heeft. Hij legt hun ook uit hoe dat in zijn werk gaat, door een vergelijking te maken met een druivenplant. Alleen als de ranken aan de wijnstok zitten, kunnen ze vrucht dragen.
Wij kunnen alleen liefhebben zoals Jezus, als Zijn liefde door ons heenstroomt. Het houden van geboden komt voort uit onze relatie met Hem. Het is niet zo dat we pas relatie hebben als we ons aan de geboden houden en het is ook niet zo dat we de relatie verbreken als we ons niet aan de geboden houden.
De relatie zal wel minder intensief worden, je neemt bewust of onbewust wat afstand. “Mijn arm is niet te kort om te verlossen, maar je zonden staan tussen ons in”, zegt God tegen Zijn volk. Nu Jezus alles heeft volbracht, zijn onze zonden vergeven, dus die staan niet langer tussen God en ons in. Toch ervaren we vaak afstand. Dat komt doordat wij God op een afstand hebben gezet. We hebben God niet betrokken bij wat we gingen doen, waarschijnlijk omdat we Hem er liever niet bij hadden. Hij wil wel naar ons toe, Zijn arm is niet te kort, maar wij hebben afstand genomen. De oplossing voor dit probleem is terug naar God en opbiechten wat we gedaan hebben. Ons probleem is niet dat we hebben gezondigd, want dat probleem is opgelost, ons probleem is dat we God hebben buitengesloten.
God vraagt van ons om Hem lief te hebben met alles wat in ons is, niet meer en niet minder. Jezus zegt dat we dit alleen kunnen als we dicht bij Hem blijven. We dwalen niet af als we zondigen, we zondigen omdat we afdwalen. Als je dit weet, kun je heel wat meer ontspannen door het leven. Je hoeft niet bang te zijn voor verleiding, zonde, het kwaad en de dood. Je hoeft alleen maar contact te houden met God door open en eerlijk te zijn tegen Hem. Hij doet de rest.
Home