Als ergens een enorm label aanhangt in de kerk dan is het wel homoseksualiteit.
Ik ben opgevoed met het idee dat homoseks niet mag en dat het homohuwelijk een ondermijning is van het ‘echte’ 
huwelijk. Een ‘echt’ huwelijk is dan een verbond is tussen een man en een vrouw, werd mij verteld, met de opdracht, of in ieder geval de theoretische mogelijkheid, om kinderen te krijgen. God schiep Adam en Eva als voorbeeld. Een ander argument dat vaak gebruikt werd is: “Als je niet weet wie de man is en wie de vrouw in een huwelijk, hoe kan je dan een beeld zijn van Christus en de gemeente”? En wat ik ook wel gehoord heb is: “Als je een ander huwelijk dan tussen man en vrouw gaat goedkeuren, dan komen we op een hellend vlak. Voor je het weet kan je met je paard trouwen, of met meerdere vrouwen.”
Ik moet zeggen dat ik nog worstel met dit onderwerp. Aan de ene kant vind ik dat mensen van hetzelfde geslacht gewoon recht hebben op een bevestiging van hun liefde in een (burgerlijk) huwelijk, maar aan de andere kant vind ik het nog moeilijk om Gods zegen uit te spreken over die verbintenis.
De bijbel lijkt zich namelijk nogal duidelijk uit te spreken over homoseks: “een gruwel in Gods ogen”. Ik ben die teksten eens gaan lezen en dan blijkt dat homoseks een gruwel wordt genoemd in de context van overspel, incest en bestialiteit (Leviticus 18). Dit gaat over ontaarde, beschadigende, gedwongen seksualiteit, niet over genieten van elkaar in de veilige omgeving van liefde en trouw zoals in een huwelijk. Ook de homoseks beschreven in Romeinen 1 valt onder overspel of hoererij. Hier wordt liefde vervangen door ik-gerichtheid en trouw door ‘one night stands’. Dat heeft dus niets met een langdurige relatie zoals het huwelijk te maken.
Ik dacht ook dat, als God ergens van gruwelt, dat een ergere zonde is. Maar als je Leviticus en Deuteronomium leest, dan is veel een gruwel. Oneerlijkheid, onrechtvaardigheid, mensonterende gewoonten en gebruiken, enz. De ene zonde is niet erger dan de ander voor God, maar de ene zonde heeft meer impact op de mens dan de andere en is daarmee ‘gruwelijker’.
Het huwelijk als een beeld van Christus en Zijn gemeente uit Efeze 5:21-33 was ook een obstakel voor het homohuwelijk, totdat ik erachter kwam dat het niet gaat over rolpatronen, maar over hoe je elkaar hoort lief te hebben. In de tijd van de Efeziërs was de man de baas en had de vrouw niets in te brengen. In dit bijbelgedeelte wordt dat op zijn kop gezet. Er wordt een beeld geschetst van een man die hoofd is van zijn vrouw, zoals Christus hoofd is van de gemeente. Christus heeft zelfs Zijn leven gegeven voor de gemeente, Hij kwam als een dienaar. Zo moet ook de man zijn vrouw liefhebben. Er wordt een beeld geschetst van een vrouw die onderdanig is zoals de kerk onderdanig is aan Christus: met een grote zelfstandigheid en eigen verantwoordelijkheid, maar gericht op het hoofd. Het komt dus allebei op hetzelfde neer. Je bent gericht op elkaar, je respecteert elkaar en je hebt elkaar meer lief dan jezelf. Dat geldt voor een man en een vrouw, maar ook voor twee mannen of twee vrouwen.
Dan is er nog het beeld van God. Man en vrouw zijn samen, als mens, naar Gods beeld en gelijkenis geschapen. Volgens sommigen is daarom een huwelijk ook een beeld van God, die zowel mannelijk als vrouwelijk is.
Ik denk dat ieder individu op zichzelf naar Gods beeld geschapen is, maar dat geen enkel individu hét beeld van God is. Alleen Jezus heeft laten zien wie of hoe God is, en Hij was toch echt single.
In een huwelijk kun je zien hoe liefde, zorg, trouw en vergeving werken en dat zou een beeld van God kunnen opleveren. Dat kan je in iedere goede relatie terugvinden, ook in een vriendschap.
Kortom, eigenlijk is er bijbels gezien voor mij niet veel fundament om tegen het inzegenen van een homohuwelijk te zijn, het is meer een kwestie van wennen aan een radicaal ander inzicht. En dat is niet gemakkelijk, moet ik zeggen.
Home