Het Grote Genieten heeft mij in zijn greep gekregen. Genieten moet en als iets mijn Grote Genieten in de weg staat, dan moet daar iets aan worden gedaan. Als ik niet kan Genieten, doe ik mijzelf tekort en heb ik niks te melden.
Ik was laatst in een hotel en daar hadden ze maar twee theezakjes bij de waterkoker op de kamer, in maar één smaak. Dat deed meteen afbreuk aan het Grote Genieten dat ik voor ogen had en speciaal aan mijn gehoopte thee-beleving-moment. De verleiding van een negatieve review op tripadvisor was groot.
Ik ben uiteraard opzoek naar mijn droomhuis waar ik later mijn ‘Zwitserleven-pensioen’ kan doorbrengen. Dat duurt nog wel even, maar je kunt niet vroeg genoeg beginnen, want het moet natuurlijk wel tot in de puntjes kloppen. Er is geen ruimte voor een tegenvaller, dat zou mijn hele gepensioneerde leven verpesten.
Ik ben bezig mijn huiskamer opnieuw in te richten. De kleur op de muren, de vloerbedekking, de meubels, het moet een statement zijn, maar ik wil me er ook thuis voelen. Wat zijn de juiste kleuren en materialen zodat ik optimaal kan Genieten thuis?
Als ik op facebook meld dat ik op een terrasje zit, krijg ik standaard de opmerking: “Geniet ervan!”. Het kan aan mij liggen, maar ik heb het gevoel dat ‘Geniet ervan’ toch meer inhoudt dan ‘veel plezier’ of ‘heb een goede tijd’. En wat ik helemaal niet meer hoor is: “zo, zo, bofkont!”, of: “jij hebt het getroffen, mazzelaar!”.
In de kerk heeft deze tijdgeest een plek gekregen in de vorm van de ‘abundant life’ stroming. Hun theologie leert dat Jezus is gekomen om ons het leven in al zijn volheid te geven (Johannes 10:10), dus wordt ons leven een avontuur met God, die ons wil zegenen omdat Hij van ons houdt, zodat we tot bloei komen. Hun motto komt uit Efeze 3:20: “exceedingly abundantly above”: “God is bij machte te doen ver boven alles wat wij bidden of denken.” Onze toekomst kan niet meer stuk! Zie ook Jeremia 29:11.
De praktijk is helaas iets weerbarstiger. Ook al is God bij machte en ook al doen wij ons uiterste best, het zit soms gewoon tegen. Wat je had gehoopt, of waar je voor hebt gebeden, gebeurt niet. Waar je zo hard voor hebt gewerkt, lukt niet. Wat je zo zorgvuldig had gepland, gaat niet door. Wat dan overblijft, is meer dan een teleurstelling, het is een gevoel van mislukking. Het is niet gewoon jammer, het is een falen. Je faalt in de ogen van je omgeving en in de ogen van God, denk je, maar je mislukt vooral in eigen ogen. Het Grote Genieten is dan verder weg dan ooit.
Hoe ga ik hier mee om? Hoe voorkom ik dat mijn streven naar het Grote Genieten mij opbrandt en uitgeblust achterlaat? Moet ik er misschien niet zoveel moeite voor doen? Moet ik het wat meer laten gebeuren, meer ‘leven in het moment’? Misschien zelfs wat minder waarde hechten aan Genieten?
Deze vraag deed mij terugdenken aan een preek van zo’n 15 jaar geleden over de waarde van dankbaarheid. Die preek raakte een snaar bij mij, daarom kan ik mij de strekking nog herinneren. Ik ben namelijk niet zo’n dankbaar persoon, het is bij mij niet snel goed genoeg. Dat heeft voordelen, maar ook nadelen. Een nadeel is dat je wereld niet gekleurd wordt door dankbaarheid, maar door onvrede. Het voordeel is dat je dingen wil veranderen en verbeteren. Maar als ik pas kan genieten als alles naar mijn zin is, dan heb ik een groot probleem. De kunst voor mij is dus dankbaar te zijn voor wat ik heb en van daaruit dingen die ik niet leuk vind te veranderen. Dan wordt het geen gevecht op leven en dood met dingen die tussen mij en het Grote Genieten instaan, maar plezier hebben in een proces van verbetering.
Dat is niet gemakkelijk. Alles om mij heen schreeuwt: “Geniet!” En als ik dan niet geniet, dan doe ik misschien iets verkeerd of ben ik misschien middelmatig – wat pas echt verkeerd is. Ik moet toch iets bijzonders zijn of doen? Ik moet toch iets nalaten? Verschil maken? Pas dan kan ik mezelf toch als succesvol zien en Genieten?
Of zou het toch mogelijk zijn om te genieten van het vooruitzicht op een kampeervakantie in Zuid Limburg, met een bakkie gewone zwarte koffie op de bank, kijkend naar niet-de nieuwste-film, niet in 3D. Zou ik weer dankbaar kunnen zijn dat ik sowieso op vakantie kan en dat ik koffie en een bank heb?
“Tel uw zegeningen een voor een, tel ze allen en vergeet er geen. Tel ze allen, noem ze een voor een en je ziet Gods liefde dan door alles heen.”
Ik moet die oude liedjes van Johannes de Heer toch eens wat vaker zingen. Of was dit uit Glorieklokken?