“Heb je genoten van wat Ik voor je had, de voorproefjes van de hemel, tussen alle gebrokenheid?”
Deze vraag werd namens God gesteld door een dominee op een begrafenisdienst.
Ik krijg wel vaker op onverwachte momenten een spiegel voorgehouden om me iets te laten zien over mezelf waar nog wel wat te verbeteren valt. God is heel goed in die dingen.
In mijn bloggen heb ik het regelmatig over de strijd die wij christen voeren tegen de zonde. Ik ben van mening dat die strijd er niet hoort te zijn. We moeten de zonde haten, want het maakt alles kapot, maar we moeten ons leven er niet door laten bepalen. We moeten zonde negeren, de rug toe keren en ons richten op het goede en het volkomene. De macht die het kwaad over ons heeft, hebben wij hem zelf gegeven. Door te vechten tegen zonden, ongewenste eigenschappen of vervelende karaktertrekjes, zijn we gefocust op onze tekortkomingen, voelen we ons minderwaardig en zijn we de hele tijd met onszelf bezig. We hebben daardoor veel minder ruimte voor God en de mensen om ons heen. Het is lastig om anderen lief te hebben als je jezelf niet goed genoeg vindt. Sterker nog, als je jezelf ziet als een zondaar die zich beter moet gedragen, dan zie je anderen ook zo. Dus ga je anderen op hun fouten wijzen en ze vertellen dat ze een betere versie van zichzelf moeten worden. En daardoor gaat de volgende in mineur naar z’n navel zitten staren – ik overdrijf en beetje, maar je begrijpt wel wat ik bedoel.
Ontspannen christendom is in mijn optiek leven met je blik gericht op God, op zijn liefde, op zijn vergeving, zijn ontferming, zijn barmhartigheid en al die andere goede dingen van God. Op deze begrafenis dienst schetste de dominee een plaatje van de hemel, die geweldige plek waar de overledene nu aan het feestvieren was, bevrijdt van alle lijden. Daardoor kwam er dankbaarheid en verlangen in mijn hart. De omstandigheden waren niet veranderd, maar het perspectief erop wel, waardoor alles in een ander licht kwam te staan.
Zo kan je dus in het leven staan. Niet vechten tegen wat verkeerd is, maar omarmen wat goed is, waardoor er vanzelf minder ruimte blijft voor het kwade. Ik wil hiermee niet zeggen dat je altijd maar positief moet denken of jezelf bemoedigend moet toespreken in de spiegel, want dat is net zo goed focussen op je tekortkomingen en ‘strijden’ tegen het kwaad. Je moet gewoon leren genieten en leren dankbaar te zijn.
En dat was mijn wake-up call. “Heb je genoten van wat Ik voor je had?”
Nou nee dus. Ik ben van nature niet zo’n genieter. Ik ben, vrees ik, een beetje te calvinistisch opgevoed en mijn eigen karakter is ook niet al te uitbundig. “Een terrasje is nergens voor nodig, weet je wel wat dat kost? We nemen wel eten en drinken van thuis mee.” Van die dingen. Ik kan jaloers zijn op mensen die standaard dankbaar zijn en ‘los’ in het leven staan. Mensen die gewoon dingen kunnen doen zonder eerst tien keer na te hoeven denken of het wel verantwoord is. Ze hebben zin in iets leuks en gaan dat dan doen. Dat zijn geen mensen die pas tevreden zijn als ze aan de andere kant van de wereld in een duur hotel zitten. Dat ‘iets leuks doen’ kan gewoon een wandeling in het bos zijn met na afloop een ijsje, een bezoek aan iets cultureels in de buurt en een biertje in het plaatselijke café, of met de kinderen naar die grotere speeltuin waar je normaal niet komt. Deze levensgenieters maken overal iets speciaals van.
Hoe kan ik meer genieten? Ik ga nu dus geen zelfhulp boeken kopen die mij in 10 stappen naar een tevreden leven brengen of mij 7 sleutels aanreiken om dankbaar te worden. Want dan ben ik nog niet vrij. Dan moet ik gaan leren genieten. Dat gaat nooit lukken, vrees is. Dus ik ga mijn eigen methode volgen en die gaat ongeveer als volgt:
Stap 1: ik praat met God: “Heer, u heeft mij laten zien dat ik niet echt kan genieten van wat u voor mooie dingen aan mijn leven toevoegt. Dat vind ik jammer en dat wil ik graag anders. U weet wat mij dwarszit waardoor het niet lukt. Wilt u mij dat laten zien?”
Stap 2: geduld, wachten. God is iets begonnen, Hij gaat het ook afmaken. In de komende tijd zal ik allerlei kleine en grote signalen krijgen waardoor ik ga zien wat er nu echt aan de hand is. Dat gaat gewoonlijk via boeken, films, mensen, gebeurtenissen, invallen, liederen in de kerk, enz, enz.
Stap 3: Als het plaatje duidelijk is, een beslissing nemen. Er moet iets veranderen als ik een andere situatie wil. Ik moet dus besluiten om iets te gaan doen, of er juist mee op te houden. Mijn ervaring is dat dit heldere simpele keuzen zijn.
Stap 4: Nu ik een beslissing heb genomen krijg ik regelmatig de gelegenheid om het in praktijk te brengen. Het is niet gemakkelijk om een patroon te doorbreken, maar het is al een overwinning als ik het patroon in mijn gedrag ga herkennen. Het is ook leuk als het een keer lukt en ik het verschil merk. Gaandeweg wordt het steeds gemakkelijker om de keuze te maken die ik wil. Ik zal niet iemand anders worden, dus dit blijft een zwak punt waar ik regelmatig de fout in zal gaan, maar ook dat zal ik steeds sneller doorhebben, waardoor ik ook sneller weet terug ben bij waar ik wezen wilde.
Ik kan nu al uitzien naar de ruimte die ik in mijn leven terugkrijg als ik meer kan genieten van het goede in mijn leven en dat ik dan de Gever van al dat goeds ook echt dankbaar kan zijn.
Home