Nu ik tijdelijk last heb van een vitreomaculair tractie syndroom, heeft het woord genade een diepere betekenis gekregen. Die Latijnse kreet betekent dat het membraan van het glasvocht in mijn oog aan de gele vlek trekt waardoor ik nu met één oog heel wazig zie. Zodra dat membraan de gele vlek loslaat, zie ik weer scherp. Als het goed is, gaat dat vanzelf gebeuren.
Wanneer je gewend bent om gewoon een bril op te zetten als je wazig ziet, dan is het bijzonder hinderlijk als dat niet meer werkt. Ik ben zo’n ondankbaar nest dat niet zegt dat het genade is dat ik nog een oog heb dat wel naar behoren functioneert. Ik baal gewoon dat zien me nu veel meer moeite kost en dat dit misschien wel twee weken gaat duren.
Ik wist niet eens dat mijn glasvocht een membraan had, laat staan dat daar iets mee mis kon gaan. Hoe ouder ik wordt, hoe meer ik ervan doordrongen raak dat mijn lichaam aan verval onderhevig is en alvast begonnen is aan een reis naar de grond waarin het ooit begraven zal worden. Alles gaat in toenemende mate hangen, maar waarschijnlijk haal ik met gemak de 80. Onze gezondheidszorg en onze voeding zijn zo goed dat het aantal 100-jarigen in onze stad niet meer te belopen is door de burgemeester. Wat ik hiermee wil zeggen, is dat ik het eigenlijk volstrekt normaal vind om (vrijwel) zonder lichamelijke beperkingen te kunnen doen wat ik wil. En als dat niet meer kan, dan kijk ik naar de medische wetenschap en verwacht dat die mijn beperkingen opheft.
De BBC heeft een volwassen versie van Traumacentrum waar in beeld wordt gebracht wat er in 24 uur zoal wordt binnen gebracht op de SEH van een groot Londens ziekenhuis. Hart, hersenen, huid, botten, gewrichten, er hoeft maar iets te gebeuren of het gaat kapot. De mens is ontzettend kwetsbaar, maar daar gedragen we ons niet naar. We klimmen op ladders, daken, motorfietsen en paarden en vallen daar vervolgens weer vanaf. We rijden met snelheden die ons lichaam helemaal niet aankan, doen met sport een aanslag op wat nog wel goed functioneerde en hebben thuis gereedschappen die ons met het grootste gemak scheiden van onze vingers. We vergiftigen onszelf met alcohol en doen daardoor de stomste dingen, of we steken samen met de barbecue ook onszelf aan. Als natuurlijke selectie echt had gewerkt, dan was de mensheid allang uitgestorven.
Heb je je wel eens verdiept in de ontwikkeling van 1 zaadcel en 1 eicel tot 1 mens? Dan zie je dat twee cellen, die allebei de helft van de normale hoeveelheid erfelijk materiaal hebben, samensmelten tot één cel die zich vervolgens gaat delen. Die nieuwe cellen ‘weten’ of ze hart, hersenen, darmen, benen of iets anders moeten worden en na een week of tien delen is het kindje compleet. (Zie bijvoorbeeld https://www.youtube.com/watch?v=JQI5VCv9hR8)
Ik vind het gewoon een wonder dat dit zo vaak resulteert in een mens met alles erop en eraan.
Wat heeft dit alles te maken met genade? Waarom heeft dat woord diepere betekenis gekregen voor mij? Omdat ik mij nu realiseer dat het niet onze eigen verdienste is dat we hier nog rondlopen, maar dat het pure genade is dat God ons zo nu en dan tegen onszelf in bescherming neemt.
De kans dat mijn lichaam goed functioneert en dat ik zonder ongelukken van A naar B kom is volgens mij bijzonder klein als je bekijkt hoeveel afwijkingen er kunnen ontstaan in een lichaam en hoeveel mensen zich niet aan de verkeersregels houden of gewoon even niet opletten. Maar ook al is de kans heel klein, er zijn mensen die meerdere keren in hun leven door de bliksem worden getroffen en er is zelfs een Belg in zijn achtertuin getroffen door een Russische MIG. Die kans is verwaarloosbaar, maar het gebeurde toch.
We kunnen er zelf niet voor zorgen dat het altijd goed gaat. Die mogelijkheid hebben we niet.
Alles wat goed gaat is genade.
Home