Geloof is een kracht, las ik laatst en dat zette me aan het denken. Ik geloof al zo’n beetje mijn hele leven en ik weet dat Jezus zegt dat geloof bergen kan verzetten, maar om het te zien als een kracht is toch nieuw voor mij.
Maar hoe ‘werkt’ geloof dan? “Uw geloof heeft u behouden”, zegt Jezus en “Uw geloof heeft u genezen”. Of: “als u een geloof als een mosterdzaadje heeft, en u zegt tegen deze berg: ‘verhef u en stort u in de zee’, dan zou dat gebeuren.” Alle dingen zijn mogelijk voor wie gelooft, tekent Marcus op uit de mond van Jezus, waarop geantwoord wordt: “Ik geloof, kom mijn ongeloof te hulp!” (Marcus 9:23,24)
Dit geloof is dus niet een bepaalde stroming, zoals protestants of rooms of evangelisch. Het is ook niet geloven dat bepaalde doctrines of dogma’s waarheid zijn. Maar het is wel een hele sterke overtuiging. Een overtuiging die het onmogelijke kan laten gebeuren.
Mijn zoon gaat al een tijdje niet naar de kerk omdat hij voor zichzelf wil uitvinden wat geloof voor hem betekent. Basale vragen als ‘bestaat God en wat moet ik daarmee in mijn leven’, hebben een antwoord nodig die hijzelf met overtuiging kan geven. Hij is dus op dit moment geen model gelovige. Op een dag krijgt een vriendin heel vervelend nieuws en komt daarmee naar hem toe. Ze is helemaal over haar toeren en blijft maar huilen. Er is niets wat hij kan doen om haar te kalmeren. Hij heeft enorm met haar te doen en voelt zich machteloos. In een impuls legt hij zijn handen op haar hoofd en bidt in zichzelf of God het rustig wil maken in haar hoofd. Vrijwel meteen houdt ze op met huilen. Mijn zoon vraagt wat er is gebeurd en ze zegt: “het werd ineens rustig in mijn hoofd”.
Is dit geloof in actie? Hij was niet eens zeker van het bestaan van God. Maar vanuit die enorme innerlijke bewogenheid vindt hij zijn geloof, nog kleiner haast dan een mosterdzaadje, en zet iets in beweging. Of in zijn geval, zet iets stil.
Ik westers mens, product van de verlichting en de rede, denk dan meteen: toeval. Of ik wil weten hoe dit werkt. Want als je dit soort dingen inderdaad met geloof kunt doen, dan is het handig als je daar een wetmatigheid in kunt ontdekken, zodat je het kunt herhalen. Zou de wereld er niet enorm op vooruit gaan als we deze kracht gecontroleerd kunnen laten werken?
Zou bewogenheid de sleutel zijn die de kracht van geloof vrij zet? Zou dat energie en kracht geven om dingen in gang te zetten die je anders voor onmogelijk zou houden? Je ziet inderdaad verandering komen doordat mensen geloven dat het anders moet omdat het zo niet langer kan. Mensen die opkomen voor vluchtelingen, tegen slavernij, voor het milieu, tegen armoede en ongelijkheid, bijvoorbeeld. Ze zien dingen gebeuren die zonder hun geloof niet gebeurd zouden zijn.
Je ziet ook mensen een bepaalde opleiding gaan doen omdat ze verschil willen maken. Ze geloven dat ze dat kunnen, deze mensen met een ‘roeping’.
Maar valt dit onder de kracht van geloof?
Is God hier wel bij betrokken?
Dit is toch geen wonder?
De bijbel zegt dat geloof een gave is. (Efeziërs 2:8) Ik vul dan meteen in dat alleen gelovigen de gave van geloof krijgen, want ik denk meteen aan geloof in God. Dat is eigenlijk een heel vreemde gedachtegang zie ik nu ik het opschrijf. Waarom zou God de gave van geloof geven aan gelovigen? Die geloven toch al? Meer geloof dan het geloof dat we hebben is niet nodig, want de kleinste hoeveelheid is al genoeg. Logischer is dus dat God geloof geeft waar geen geloof is, maar waar wel geloof nodig is.
Voor een oplossing voor een meisje met verwarde gedachten bijvoorbeeld, of voor een verandering in een onmenselijke situatie.
Ik ben betrokken bij het kerkasiel in Den Haag. Honderden mensen geloven met ons dat hier iets moet veranderen. Voor de familie Tamrazyan en voor alle andere gezinnen die theoretisch onder het kinderpardon vallen, maar dat toch niet krijgen. Dat geeft ons de kracht en de energie om nu al 200 uur onafgebroken een viering te vieren, de deur open te doen, koffie te zetten, mailtjes te beantwoorden, te koken, de pers en politiek te woord te staan, enz. enz. En zolang dit geloof er is, gaan we door.
Is dit geloof door God gegeven?
Ik denk het wel, want hoe krijg je anders in een week tijd 200 voorgangers uit zo’n beetje alle christelijke denominaties uit het hele land en zelfs uit België zo ver om in één viering voor te willen gaan? En het drievoudige aantal mensen uit diezelfde denominaties, maar soms ook buitenkerkelijk en niet christelijk, zover om die viering bij te wonen? Zonder over de muziekkeuze of andere belangrijke bijzaken te mopperen. Sorry hoor, maar dat schaar ik in de categorie Wonder!
Gaat dit geloof bergen verzetten? De berg van het kinderpardon bijvoorbeeld?
Dat hopen we wel natuurlijk, maar die zekerheid hebben we niet. Als we het zeker zouden weten zou het geen geloof meer zijn, toch : )
“Ik geloof, kom mijn ongeloof te hulp!”
Dit blog is geschreven op 4 november 2018. Als je langs wil komen ben je van harte welkom. Andere blijken van steun en meeleven zijn ook van harte welkom. Voor meer info http://www.protestantsegemeentedenhaag.nl/protestantse-kerk-den-haag-.html
Home