Elisabeth en Maria, twee vrouwen zonder wie er geen kerst zou zijn.
Pas toen ik in verwachting was realiseerde ik mij hoe bijzonder het verhaal van Elisabeth en Maria is. Het gaat over twee vrouwen, familie van elkaar, die allebei op een wonderlijke manier zwanger zijn geraakt.
Toen Maria bij Elisabeth op bezoek ging, was ze net zwanger en waarschijnlijk wist niemand het nog. Ongehuwde tienermoeders werden niet echt met open armen ontvangen in die tijd. Bijkomend probleem was dat haar verloofde niet de vader van het kind was.
Haar verhaal was ook niet echt geloofwaardig: “Ik ben zwanger van God en mijn zoon is de langverwachte Messias”.
Ik denk dat Maria zich de eerste weken heeft afgevraagd of ze het niet verbeeld had. Je ziet en voelt dan nog niets van je kindje, je voelt je zelf misschien net iets anders, maar dat kan ook een virus zijn of zo.
Ze heeft gehoord van de engel Gabriël die bij haar langs kwam, dat Elisabeth, haar ‘verwante’ ook in verwachting is. Elisabeth en haar man konden geen kinderen krijgen en waren al oud geworden. Maar nu is ze toch al 6 maanden zwanger, wonderlijk. Maria gaat naar haar toe.
Ik weet niet wat Zacharias heeft opgeschreven van het visioen dat hij had gekregen. Waarschijnlijk zal hij wel aan zijn vrouw verteld hebben dat ze een kindje zouden krijgen. En toen ze in verwachting was misschien ook dat het de wegbereider voor de Messias zou worden en dat hun kind al in haar buik vervuld zou zijn van de Heilige Geest. Dat hij zou optreden in de geest en met de kracht van Elia. Waarschijnlijk heeft hij dat niet met iedereen gedeeld. Mensen reageren over het algemeen niet goed op dit soort aanspraken.
Elizabeth had zich de eerste 5 maanden verborgen gehouden. Dit soort nieuws moet je even verwerken. De wegbereider voor de Messias houdt logischerwijs in dat de Messias ook niet lang meer op zich zal laten wachten. En iedereen wist in die tijd dat de Messias komt om zijn vrederijk te vestigen, maar dat daar wel een oordeel aan vooraf gaat, want alleen de rechtvaardigen kunnen deel uitmaken van dat vrederijk. Vandaar dat die wegbereider het volk zal oproepen om terug te keren naar God.
Net als Maria heeft Elisabeth zich waarschijnlijk afgevraagd of het allemaal wel waar was.
En dan ontmoeten de twee vrouwen elkaar en gebeurt er iets heel ontroerends: “Meteen toen Elisabet de begroeting van Maria hoorde, sprong het kind op in haar schoot.”
Het ongeboren kind van Elisabeth, vervult met de Heilige Geest, herkent Maria. En Elisabeth, zelf ook vervult met de Heilige Geest, herkent het kind van Maria.
Voor allebei is dit het moment waarop ze zeker weten dat het waar is. De een draagt de wegbereider, de ander de Messias. Ongelofelijk. Zij, twee vrouwen die niets bijzonders zijn en niets speciaals doen, gaan een doorslaggevende rol spelen in de grootste gebeurtenis in de geschiedenis van de wereld. Onzeker en twijfelend, hopend dat het waar is, geven ze God de ruimte in hun leven.
Ze zijn ongetwijfeld blij met hun zonen, trots op hun ontwikkeling en geestelijke groei. Het worden twee hele bijzondere Godsmannen en alles lijkt goed te gaan. Totdat ze ‘radicaliseren’, echt opereren in de geest en kracht van Elia, echt wonderen gaan doen zoals verwacht van de Messias. Totdat ze volgelingen krijgen en de bezettende Romeinen dat met argusogen volgen, net als de Joodse leiders. Ze houden hun mond niet die twee, ze zijn niet politiek correct en het eind van het liedje is dat ze allebei door de Romeinen worden vermoord.
Wat zou er over zijn geweest van de hoop en het geloof van Elisabeth en Maria? Wat zouden de buren hebben gezegd, en de familie? Dit was niet de verwachting. Hoezo wegbereider en Messias, waar is dat vrederijk dan?
Is kerst dan toch een sprookje? Of is het verhaal nog niet uit? Met advent verwachten we de komst van de Christus, de Messias. Niet alleen als kindje in de kribbe, maar ook als Koning die het vrederijk gaat stichten. We hopen, soms twijfelend en onzeker, maar geloven ondanks alles dat het waar is.
Het verhaal van Elisabeth en Maria staat in Lucas 1.
Het schilderij is “Begegnung Maria und Elisabeth” door Alfons Eugen Drews
Home