Ontspannen Christendom

Harol Eberle heeft ooit een boek over De Vijfvoudige Bediening geschreven en toen ik het de eerste keer las, was ik zwaar onder de indruk. Dit uit Efeze 4:11 was het antwoord voor de kerk! Niks dominees en kerkenraad, niks raad van oudsten en diakenen, niks pastors en staf. Een kerk geleid door mensen die daarvoor van de Heilige Geest de gaven hadden gekregen en elkaar in evenwicht hielden. Zo moest het, daar moesten we naartoe!

Ik was nog jong, zullen we maar zeggen.

Labels:

• Apostelen zijn gemeentestichters

• Profeten spreken de woorden van God

• Evangelisten vertellen het goede nieuws

• Herders zorgen voor de mensen

• Leraars geven onderwijs

Hoe je er ook naar kunt kijken

Zou Christus als Hoofd van de kerk niet zorgen voor de juiste mensen op de juiste posities? Volgens mij is het overgrote deel van de leden van het overgrote deel van de gemeenten tevreden met hun kerkleiding. Tegelijk kunnen we vaststellen dat het nergens perfect is, maar ik denk dat het een illusie is te denken dat het met een vijfvoudige bediening als leiding van de kerk ineens zoveel beter zal worden. Iedere kerkleiding nu is gericht op het Hoofd en doet zijn best om de gemeente op te bouwen. Misschien vinden wij dat dat beter kan, dat ze het anders moeten aanpakken, dat ze met hun tijd mee moeten gaan of juist de traditie moeten bewaren, dat er meer geëvangeliseerd moet worden of juist meer omgekeken naar de eigen mensen, meer aandacht voor de jeugd, of juist voor de ouderen. Wij vinden altijd een heleboel, wij stuurlui aan de wal. Ik schrijf er zelfs een boek over.

Feit is dat een kerkleiding, ook als die uit de complete gezalfde vijfvoudige bediening bestaat, de koers van een gemeente niet al te drastisch kan veranderen zonder dat een deel van de mensen overboord slaat. Ze zullen moet schipperen tussen al die meningen en het algemene belang in het oog moeten houden. Dat klinkt niet zo dynamisch als het beeld wat Harold Eberle schetst, en dat is het ook niet.

Herder zijn is stapje voor stapje met je kudde optrekken en altijd wel een die achterblijft, leraar zijn is week in week uit onderwijs geven en kleine veranderingen zien, evangelist zijn is jaren investeren voor die ene doorbraak, profeet zijn betekent telkens opnieuw bemoedigen en vermanen, apostel zijn is geduld hebben en hard werken totdat dat kleine begin met die paar mensen uitgroeit tot een gemeenschap die verantwoordelijkheid voor elkaar draagt.

Kerk-zijn gaat niet om de leiding, maar om al die mensen die elkaar liefhebben, vasthouden en opbouwen. Mensen die op deze manier samen laten zien wie God is. De leiding van de kerk is ervoor om te zorgen dat de mensen dit ook kunnen.

Misschien is de grootste leugen uit de geschiedenis wel dat de ‘gewone’ mensen in de kerk niet echt goed voor elkaar kunnen zorgen, maar dat je daarvoor een speciale gave of bediening nodig hebt, of een speciale opleiding of een zalving. Dat je daarvoor een leider moet zijn of een ambt moet bekleden of op een andere manier moet zijn aangesteld. Hierdoor is het grootste deel van de gemeente uitgeschakeld voor actieve dienst. “De dominee heeft er voor doorgeleerd, die kent de bijbel en weet hoe je moet bidden. Dat kunnen wij gewone mensen niet, dus als er iemand ziek is, oud, net geboren, of om een andere reden speciale aandacht nodig heeft, dan roepen we de voorganger. Als het echt niet anders kan, dan mag een ouderling ook.” In veel gemeenten zijn we al wat verder, want er zijn tegenwoordig ook allerlei teams die dit werk doen.

Volgens mij zou 75-85 % van de mensen in staat moeten zijn anderen te bemoedigen, te troosten, te steunen of verder te helpen. We zijn immers allemaal ervaringsdeskundigen? We zijn allemaal wel eens getroost, bemoedigd, gesteund of verder geholpen door iemand. Het gaat lang niet altijd om de juiste bijbeltekst en de mooiste woorden bij het gebed. Iemand die naar je luistert, je begrijpt en een arm om je heen slaat is vaak net zo behulpzaam.

Aan de andere kant hebben veel van ons het gevoel dat als de voorganger niet is langs geweest, de kerk niets van zich heeft laten horen. Van dat idee moeten we ook af. We zijn samen de kerk, we zijn een gemeenschap, een lichaam. Het maakt niet uit wie er langskomt, iedereen is even waardevol. Iedereen die aan je denkt en een kaartje stuurt, even opbelt of appt, is een vertegenwoordiger van Christus en de kerk. En omgekeerd, als jij zelf aandacht geeft aan iemand vertegenwoordig jij Christus en de kerk.

Er zijn mensen die een speciaal talent of een gave hebben op dit vlak en er zijn ook mensen, zoals de vijfvoudige bediening, die geroepen zijn om de gemeenteleden te helpen zich verder te ontwikkelen. Je bent gezegend als je veel van dit soort mensen in je gemeente hebt. Maar laat dat niet betekenen dat de rest met een Calimerocomplex op de bank hangt. We zijn goed genoeg om iemand te bezoeken die eenzaam of ziek is, om ergens een handje te helpen, iemand die het heel druk heeft uit te nodigen om te komen eten, gewoon een appje te sturen als teken dat je het niet vergeten bent, of een facebook post te liken als bemoediging.

Comments