Schuin tegenover mij zit een ‘vierde wereldwinkel’. Jarenlang had ik geen idee wat het was. Ze waren tegen armoede, stond er in de etalage. Ja, wie niet, dacht ik, maar wat doe je eraan? Vechten tegen armoede is net als vechten tegen windmolens. Zonde van de tijd en energie.
Totdat ineens het muntje viel.
Waarom vinden we het eigenlijk normaal dat er armoede is? Waarom denken we dat het hun eigen schuld is als mensen arm zijn? Wie heeft ons verteld dat er geen geld is om iedereen van een fatsoenlijk inkomen te voorzien? Wie heeft bepaald dat het ene soort werk meer waard is dan het andere soort werk? Wie heeft bedacht dat bedrijven goed bezig zijn als ze besparen op personeel zodat hun winst nog hoger wordt? Waar komt het idee vandaan om arbeid te belasten in plaats van winst? Waarom vinden we het goed dat bepaalde mensen, families of bedrijven zoveel geld hebben dat ze niet eens meer de mogelijkheid hebben om er nog iets mee te doen; het wordt alleen maar meer en niemand heeft er nog iets aan.
We hebben een flinke crisis achter de rug. Langzaam krabbelen we weer uit het dal. Nou, we… De mensen met de gewone inkomens krabbelen langzaam uit het dat. De mensen met de lage inkomens mogen blij zijn als ze een paar centimeter zijn opgeschoten, maar de mensen met de top inkomens hebben nergens last van. Die hebben niet eens in een dal gezeten. Waarom geven we de mensen met de lage inkomens de schuld van het feit dat we amper uit dat dal komen in plaats van de topinkomens?
Ligt het aan die andere arme mensen dat er te veel deeltijdwerk is in ongeschoolde en laaggeschoolde banen of dat er te veel met zzp-constructies wordt gesjoemeld zodat je nog geen goed inkomen hebt als je werkt?
Ligt het aan die andere arme mensen dat er onvoldoende betaalbare goede woningen zijn?
Denk je nou echt dat het beter wordt als er minder arme mensen zijn doordat we de grenzen sluiten?
Misschien wordt het tijd om te zoeken naar manieren om geld eerlijker in te zetten. Misschien is het een idee om te zorgen dat al dat geld dat nu niet wordt gebruikt, verdiend kan worden door al die mensen die nu zonder werk zitten omdat ze zijn wegbezuinigd. En door mensen die nu in een uitkering zitten omdat ze ‘een vlekje’ hebben. En door mensen die zorgen voor andere mensen, voor clubs, kerken, culturele instellingen, hun buurt, enz., wat nu als vrijwilligerswerk wordt gezien.
Ik geloof dat ik in toenemende mate boos word op de leugen dat de enige kans op een beter leven ligt in het weren van andere mensen. Mensen met een ander kleurtje, mensen met een ander geloof, mensen met een andere taal, en al dat andere wat vermeend anders is.
Ik geloof dat ik in toenemende mate boos word op pseudo-intellectuele elitaire mannetjes die deze leugen gebruiken om er zelf beter van te worden. Ze zetten mensen met lagere inkomens tegen elkaar op en iedereen trapt erin.
Ik geloof dat ik in toenemende boos word op mensen die die het christelijke gedachtegoed misbruiken en verdraaien voor hun eigen agenda. Maar net zo goed op al die mensen die zich laten verblinden door semi-christelijke retoriek die vrijwel naadloos aansluit bij hun ongegronde angsten die ze zich door diezelfde mensen hebben laten aanpraten.
Ik geloof dat ik in toenemende mate boos word op de macht van het geld om mensen zo te betoveren dat ze er geen afstand van kunnen doen, ook al hebben ze veel en veel te veel. Ze laten liever mensen arm in een uitzichtloos bestaan met overal tekort, dan dat ze hun rijkdom inzetten om mensen een waardig bestaan te geven, waarin ze in hun eigen onderhoud kunnen voorzien.
Jezus waarschuwde ons voor deze macht van het geld. Hij leerde ons om anders te zijn en om onze naaste lief te hebben als onszelf. Dat betekent dat we onze naaste hetzelfde gunnen als we onszelf gunnen. Ook op het gebied van geld, werk en huisvesting.
Armoede is niet normaal en het is eigenlijk te gek voor woorden dat we dat niet zien.
Home