Ik houd van symbolen en symboliek. Ik houd ervan om meegenomen te worden in betekenisvolle rituelen en om te ontdekken wat beelden en gebaren betekenen.
Een laagdrempelige kerk is ontdaan van alles wat je op het eerste gezicht niet begrijpt. Dat heeft grote voordelen. Als je de eerste keer komt voel je je niet buitengesloten, je begrijpt wat er gebeurt. Maar ik mis het mysterie, de ontdekkingstocht. Er blijft zo weinig te vragen over en er zijn geen aanknopingspunten om over te vertellen.
Het volk van Israël bouwde altaren en richtte stenen op om latere voorbijgangers te herinneren aan wat gebeurd is. In de stad staan beelden van belangrijke mensen of hangen plaquettes aan de muur: hier woonde … Maar onze moderne kerken lijken niets te vertellen te hebben. ‘What you see is what you get’ en dat is niet veel. Mijn kerk heeft zelfs geen kruis meer om onder samen te komen.
In een leeg modern kerkgebouw vroeg iemand mij eens: “hoe weet je nu dat dit een kerk is?” Voor sommigen is dit misschien een groot compliment, maar ik had liever uitgelegd waarom dat kruis daar staat, of wat die kroon betekent. Vroeger hadden we een kroon voorin de kerk staan. Met een hoog doe-het-zelf-gehalte, maar de eerste keer dat ik de kerk binnenkwam trof het me. “Ja, inderdaad, Christus is Koning!” En als je dan eens in een dipje zit, dan kan zo’n symbool een enorme bemoediging zijn.
We racen richting kerst, een feest dat we als kerk aangrijpen om eens goed uit te pakken om mensen kennis te laten maken met de kerk en het echte verhaal van kerst. Het gevolg is dat advent een vreemde invulling heeft gekregen. We bereiden ons vooral voor op de kerstdienst, minder op de komst van Jezus Christus. Afgelopen zondag (27 november) was de eerste zondag van advent. In veel kerken wordt een adventskaars aangestoken. De gemeente staat even stil bij de komst van Jezus en bij de verwachtte wederkomst. De gemeente staat even stil bij de duisternis en bij het Licht dat de duisternis heeft overwonnen.
Symbolen en speciale dagen helpen ons herinneren en helpen ons stilstaan. Ze zijn volgens mij heel relevant in deze hectische tijd. Ik denk dat er veel behoefte is aan rituelen die momenten van bezinning en hoop geven. Ik denk dat er ook wel behoefte is aan een vorm van mystiek, het ervaren van iets groter dan jijzelf, het weten dat je niet alle antwoorden hebt, dat je niet alles begrijpt, maar dat dat goed is. Omdat je gedragen wordt door liefde van God en de gemeenschap.
Laten we komende zondag een kaars aansteken of een ander ritueel doen, en even stilstaan bij het waarom van de komst van de Messias. En laten we zoveel mogelijk mensen uitnodigen voor onze sfeervolle kerstdiensten.
De betekenis van de adventskrans:
De cirkel van de adventskrans, zonder begin en eind, symboliseert Gods oneindige liefde voor ons en herinnert ons aan de eeuwigheid. De groen blijvende takken staan voor groei en hoop op eeuwig leven.
De vier adventskaarsen staan voor de vier weken voor Kerst, iedere zondag wordt een volgende kaars aangestoken als symbool van Christus als licht van de wereld.
De kleur paars symboliseert berouw, maar ook voorbereiding. Paars is een koninklijke kleur, passend voor de Koning die geboren is.
Op de eerste zondag van advent wordt een paarse kaars aangestoken in herinnering aan de profeten en als symbool voor hoop. Naar de komst van de Messias is met grote verwachting uitgekeken, voorzegd door de oude profeten. Kerst is de vervulling van die lang gekoesterde hoop.
De tweede kaars is ook paars en staat voor Bethlehem, waar de liefde van God zichtbaar en tastbaar werd in een kind in een voerbak, de bron van onze hoop als christenen.
De derde kaars is meestal roze en staat voor de herders en voor vreugde. Het waren de herders die getuigen waren van het hemelse koor dat de nacht verlichtte met hun stralende aankondiging van de boodschap van grote vreugde, dat de redder van de wereld was geboren.
De vierde kaars is weer paars, staat voor de engelen en is een symbool voor vrede. Het was tenslotte een onderdeel van de boodschap van de engelen dat de geboorte van onze Heer een voorbode was de regering van God, die vrede op aarde belooft en welwillendheid naar de mensen waarop Zijn gunst rust.
Tenslotte de vijfde kaars, de Christus kaars. Deze kaars is wit, groots in zijn puurheid en schittering en het hoogtepunt van de viering van het adventsverhaal. Deze wordt aangestoken op kerstavond als viering van de komst van de Messias in de wereld. In Hem vinden we de vervulling van deze symbolen die hoop, liefde, vreugde en vrede beloven.
Van http://tehanna.com/symbols-of-advent/ (Engels)
Home