in 800 woorden naar aanleiding van een songtekst:
With lifted hands I worship You
This broken heart I give to You
No, my pain won’t hold me here
I will worship through my fears
Toen we dit lied de eerste keer zongen dacht ik: “Waarom zing ik dit?, want ik heb geen gebroken hart, geen pijn en geen angsten”. read more
We hebben allemaal een rechtvaardigheidsgevoel, maar wat iemand rechtvaardig vindt, is sterk cultureel bepaald.
Ik heb ooit het boek ‘Siberische opvoeding’ van Nicolai Lilin gelezen. Dat laat zien wat recht en gerechtigheid is in de ogen van een diep gelovige criminele gemeenschap in Siberië. Dat klinkt als onmogelijk, maar het lukt ze om een duidelijk beeld van rechtvaardigheid en een diep ontzag voor God te combineren met een een ethiek en een moraal die hun gewelddadige criminele gedrag goedkeurt. read more
Dit is iets dat ik al lang weet, maar me niet realiseerde. Ik heb dat wel vaker, dat er ineens een kwartje valt op een onderwerp waarvan ik dacht dat ik het wel door had. Dan zakt het van mijn hoofd naar mijn hart of zoiets. Feitenkennis verandert in begrijpen en krijgt een extra dimensie. Het komt los van het papier, wordt 3D, krijgt betekenis, gaat leven. Dat had ik afgelopen week toen ik iets las in de trant van ‘alzo lief heeft God de wereld dat Hij zijn Zoon gegeven heeft’. Ineens realiseerde ik mij wat een enorm offer de Vader heeft gebracht en hoe gigantisch veel pijn het gedaan moet hebben om zijn Zoon zo te zien lijden. read more
“Forgive me father, for I have sinned.” Een zinnetje dat we als protestanten alleen uit de film zullen kennen, want biechten zit niet in onze traditie. Ik kwam hem laatst tegen in een trailer. Het bleef in mijn hoofd hangen en zodoende ben ik erover gaan nadenken.
Ik zou het zelf als gebed uitspreken: “Vergeef me Vader, want ik heb gezondigd”. Zou het een biecht aan een priester zijn, dan komt daar achteraan welke zonde(n) je hebt op te biechten. Dat komt veel dichterbij dan het “vergeef ons onze schulden” uit het ‘onze Vader’. read more
Home