In de (belasting)wetgeving van het volk Israël is de regel vastgelegd dat iedereen 10% van de opbrengst van zijn werk naar de tempel brengt als salaris voor de stam van Levi. De Levieten hebben geen eigen grond omdat ze zijn uitgekozen voor de tempeldienst en daardoor kunnen ze niet in hun eigen inkomsten voorzien. (Numeri 18:20-21) Daarnaast worden de vreemdeling, de wees en de weduwe ervan onderhouden, omdat die ook geen eigen inkomstenbron hadden. (Deuteronomium 26:12)

Zoals met alle regels uit het Oude Testament, was ook dit een eigen leven gaan leiden. Farizeeën in de tijd van Jezus gingen zelfs zo ver dat ze tienden van hun kruidentuintje naar de tempel brachten. Ze namen het zekere voor het onzekere, bang als ze waren om de geboden te overtreden en daardoor geconfronteerd te worden met Gods vloek. (Mattheüs 23:23)

Afhankelijk van de kerkrichting neemt men de tienden heel serieus of hecht men er niet veel waarde aan. Dát de gemeenteleden moeten bijdragen aan gebouw, salarissen en activiteiten, is niet meer dan logisch, daar is iedereen het wel over eens. read more »